Αν όλοι ποδηλατούσαμε…

Αν όλοι ποδηλατούσαμε…

Ποδηλασία Περβόλια - Σκαρίνου 15-12-2012

Νέος ποδηλάτης στην παρέα μας! Μέρες ανέμενε την έξοδο από την Εθνική Φρουρά για να κάνει την πρώτη του μακρινή διαδρομή. Με δανεικό ποδήλατο ξεκινήσαμε το Σάββατο το μεσημεράκι για την Σκαρίνου, με τον μικρό μου αδελφό Ξένιο.

Ο καιρός ήταν αρκετά καλός μόνο που είχαμε ξενικήσει σχετικά αργά. Είχαμε μπροστά μας μόνο 5 ώρες μέχρι την δύση του ήλιου. Λογικά θα τα καταφέρναμε. Και ξεκινήσαμε!

Ξεκινήσαμε κλασσικά από τον νέο δρόμο Περβολιών – Μαζωτού, περάσαμε μέσα από το χωριό και συνεχίσαμε την πορεία μας για την Αλαμινό. Η διαδρομή ήταν αρκετά εύκολη και πολύ ευχάριστη, αφού ο Ξένιος μας με ψυχαγωγούσε με το χιούμορ του καθ’ολη την διαδρομή.

Φτάνοντας στην Αλαμινό κάναμε μια 5λεπτη στάση για να φάμε κανά φρούτο και να συνεχίσουμε. Ο Ξένιος επέμενε ότι έπρεπε να πάμε σε μεζεδοταβέρνα και να φάμε «αμπελοπούλια». Τελικά, αφού με έπριξε καλά καλά, θυμήθηκε ότι στην Σκαρίνου υπάρχει κατάστημα McDonald’s και θα έτρωγε εκεί. Συμφωνήσαμε λοιπόν και συνεχίσαμε τον δρόμο μας για την Κοφίνου. Ο ήλιος είχε κρυφτεί για τα καλά πίσω από τα σύννεφα και ο Ξένιος λιγουρευόταν τα αρνάκια που έβλεπε στην διαδρομή για την Κοφίνου. «Αυτό να το βάλεις στον φούρνο με πατάτες!!! Μμμμμμμμ!!!!»

Περνώντας από την Κοφίνου, έξω από την εκκλησία, είδαμε κάτι καλό. Κάτι πάρα πολύ καλό.....Στον γυρισμό είπαμε.... Και συνεχίσαμε..... 

Ο προορισμός μας, που πλέον είχε αλλάξει σε McDonald’s Σκαρίνου, δεν ήταν μακριά. Η ανηφόρα που είχαμε μπροστά μας όμως δύσκολη. Εκεί ήταν η μεγάλη πρόκληση για τον νέο μου ποδηλάτη. Σιγά σιγά όμως τα καταφέραμε και σε λίγα λεπτά ήμασταν παρκαρισμένοι έξω από το McDonald’s.

Τον αφήνω λοιπόν να παραγγείλει και πάω να πάρω καφέ. Γυρνάω, και βλέπω αυτό:

Μια χαρά! Το άξιζε αφού έφτασε μέχρι εδώ χωρίς παράπονα! Αφού ξεκουραστήκαμε και ανεφοδιαστήκαμε ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στην εκκλησία της Κοφίνου....Ευτυχώς ήταν ακόμη εκεί!

Με μεγάλες δόσεις ενέργειας ξεκινήσαμε ξανά για το χωριό. Ότι απέμεινε έγινε πακέτο για το σπίτι. Λίγο πριν νυκτώσει είχαμε φτάσει στο σπίτι χωρίς καμία στάση. Η αποστολή του Ξένιου μας είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Αποφάσισε να αγοράσει και το ποδήλατο και τώρα ανυπομονεί για την επόμενη διαδρομή!

Η διαδρομή μας εδώ...

Ποδηλασία Περβόλια - Καλαβασός 08-12-2012

Πρώτο μας post σε αυτό το blog! Καθισμένοι στη ζεστούλα με το καφεδάκι μας συζητάμε την εξόρμηση του Σαββάτου. Πιάσαμε αρχές Δεκεμβρίου και ο καιρός έχει αρχίσει να χαλάει πραγματικά. Όλες τις προηγούμενες μέρες έβρεχε και η ποδηλασία μας που σχεδιάζαμε εδώ και μερικές μέρες ήταν «στο έλεος του καιρού». Τελικά, για καλή μας τύχη, το Σαββατο μας έκανε θαυμάσια μέρα!

Είχαμε προγραμματίσει να ξεκινήσουμε στις 8 το πρωί. Η διαδρομή ήταν εύκολη και δεν υπήρχαν χρονικοί περιορισμοί. Στην παρέα μας είχαμε και δύο νέα μέλη, την Μαρία και τον Ευγένιο. Προορισμός μας ήταν το χωριό Καλαβασός και συγκεκριμένα το καφενείο της πλατείας J

Αφού μαζευτήκαμε όλοι, ξεκινήσαμε στις 8:30 γεμάτοι ενθουσιασμό. Ο Μελής με την Μαρία σε διπλό ποδήλατο, ο Αλέκος με καινούριο ποδηλατάκι, ο Ευγένιος στην πρώτη του μακρινή διαδρομή και εγώ με αμφιβολίες για το αν θα κατάφερνα να φτάσω στον προορισμό μας χωρίς να ξεπαγιάσω!

Η διαδρομή μας ξεκινούσε παραλιακά απ’ τον νέο δρόμο Περβολιών – Μαζωτού και αφού φτάσαμε στο εκκλησάκι της Παναγίας της Πετούντας, μπήκαμε στον δρόμο για το Ζύγι.

Το τοπίο ήταν απίστευτο! Στα αριστερά μας η καταγάλανη θάλασσα και στα δεξιά το καταπράσινο τοπίο. Που και που βλέπαμε και κανά ψαρά με το καλάμι να προσπαθεί να ψαρέψει τσιπούρες στις ακτές της περιοχής. Ξαφνικά, εκεί λίγο μετά τον Μαζωτό, εμφανίστηκε πίσω μας και ένα τρακτέρ! Ένα πολύ μεγάλο τρακτέρ! Ευτυχώς δεν είχαμε την τύχη που είχε «το πουλάκι Τσίου»!!! Μια τρομάρα την πήραμε πάντως!

Σιγά σιγά φτάσαμε στο λιμανάκι του Ζυγίου. Είχε περάσει ήδη μιάμιση ώρα ποδηλασίας χαμηλού ρυθμού και θέλαμε ένα μικρό διάλειμμα για να απολαύσουμε την θέα στο λιμάνι. Κάναμε ένα 10λέπτο break για να φάμε τα φρούτα και τις σοκολάτες τους μερικοί :P και να συνεχίσουμε.

Μας είχαν απομείνει 8km μέχρι την Καλαβασό. Από δω και πέρα η διαδρομή ήταν ολίγον ανηφορική, πολύ λιγότερο απ ότι περίμενα. Και είχε και μερικά κατήφορα για να χαρεί ο Αλέκος που το μιλίμετρό του έγραψε το πρώτο του maxspeed J. Η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη που γύρισε πίσω για να μας το πει και εμάς που είχαμε μείνει λίγο πίσω.

Τελικά το «ανηφορικό» κομμάτι της διαδρομής είχε τελειώσει πριν καλά καλά το καταλάβουμε και βρεθήκαμε στο όμορφο χωριό της Καλαβασού. Ημιορεινή περιοχή με παραδοσιακά σπιτάκια και πλατεία «under construction».

Καθίσαμε στο καφενείο του χωριού για να πιούμε τον καφέ μας και να φάμε. Αυτή την φορά είχαμε την χαρά να έχουμε στην παρέα μας και μια νοικοκυρά πρώτο πράμα (βλ. Μαρία και όχι Χριστίνα), που είχε κουβαλήσει το σπιτικό κέικ σε tupperaki και σαντουιτς για το κολατσιό μας. Το κέικ ήταν απίστευτο παρόλο που ήταν νηστίσιμο! Συγχαρητήρια Μαρία! Πάντα τέτοια να μας κάνεις!

Κατά την διάρκεια του καφέ εκφράστηκαν παράπονα ότι κάποιοι δεν είχαν ικανοποιηθεί από τις ανηφορικές πλαγιές της Καλαβασού και ήθελαν κάτι πιο «hard». Οπότε, αντί να γυρίσουμε απ τον ίδιο δρόμο, αποφασίσαμε να πάμε από την Τόχνη και να γυρίσουμε στο χωριό απ την Κοφίνου. Έτσι, μετά το μισάωρο διάλειμμά μας ξεκινήσαμε για την Τόχνη.

Η διαδρομή τώρα μας φαινόταν λίγο πιο ζόρικη κυρίως γιατί καθίσαμε και μας βγήκε η κούραση των πρώτων 38km. Ήταν όμως και η πορεία μας λίγο πιο ανηφορική και μας είχε πιάσει και το μεσημέρι. Τελικά φτάσαμε στην Τόχνη, όπου εντυπωσιαστήκαμε από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του χωριού, κάτι που το κάνει ξεχωριστό.

Από δω και πέρα ξεκινούσε η διαδρομή του γυρισμού. Κατηφορίσαμε προς την Χοιροκοιτία, ανηφορίσαμε ξανά προς την Σκαρίνου και ξανακατηφορίσαμε για την Κοφίνου. Σε αυτή την κατήφορα το διπλό ποδηλατάκι έγραψε 78km/h max speed!

Αφού περάσαμε την Κοφίνου, την Αλαμινό και τον Μαζωτό, μπήκαμε στην τελική ευθεία του γυρισμού. Η βόλτα μας είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία και ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι που ολοκληρώσαμε την διαδρομή χωρίς προβλήματα, καλύπτωντας 78km, τα οποία για τον Ευγένιο και τον Αλέκο αποτελούσαν την μεγαλύτερη τους διαδρομή μέχρι στιγμής. Όσο για μένα, ένοιωθα μεγάλη ανακούφιση που κατάφερα να κάνω αυτή την διαδρομή χωρίς τα μυοσκελετικά προβλήματα που με βασάνισαν στις δύο προηγούμενες. Γύρω στις 2 το μεσημέρι γυρίσαμε στα σπίτια μας ενθουσιασμένοι και έτοιμοι για την επόμενη μας εξόρμηση. Για που; Άγνωστο ακόμα...

Η διαδρομή μας εδώ...